↑ "พระองค์ [เจ้าชายกั๋ญ] สร้างความฉงนสนเท่ห์แก่ราชสำนักพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 นัก เหงียน กั๋ญ [...] ทรงฉลองพระองค์สีแดงและทองเล่นอยู่กับโดแฟ็งผู้เป็นองค์รัชทายาท" (He dazzled the Louis XVI court at Versailles with Nguyen Canh, ... dressed in red and gold brocade, to play with the Dauphin, the heir apparent.) ใน The Asian Mystique: Dragon Ladies, Geisha Girls, and Our Fantasies by Sheridan Prasso, p.40
↑ "องค์โดแฟ็งทรงมีพระชันษาไล่เลี่ยกับเขา [เจ้าชายกั๋ญ] จึงทรงเล่นด้วยกัน" (The Dauphin, about his age, played with him.) ใน French Policy and Developments in Indochina - Page 27 by Thomas Edson Ennis
↑ "ถึงเขา [บาทหลวงปีแยร์ ปีโญ เดอ เบแอน] จะเปลี่ยนให้ [จักรพรรดิ] ซา ล็องเข้ารีตในคริสต์ศาสนามิได้ แต่เขาก็ประสบความสำเร็จในการที่ทำให้เจ้าชายกั๋ญให้เป็นคริสตังที่สนพระทัยในพระศาสนาอย่างยิ่งยวด พระองค์ถูกติเตียนอย่างรุนแรงหลังพระองค์ทรงบอกพระราชชนนีให้ปาพระบังคนหนักใส่หมู่พระพุทธรูป" (He had not converted Gia Long to Christianity, but had succeeded in making Prince Canh a Catholic zealot, universally condemned for having told his mother to throw feces on Buddhist images) ใน A History of Vietnam by Oscar Chapuis, p.179
↑ Mantienne, p.222-223. คำต้นฉบับในภาษาฝรั่งเศสเขียนไว้ว่า: "Hélas! Nous étions liés depuis de nombreuses années, et continuellement nous vivions au milieu de la guerre et des troubles (...) Vous consacrant dès lors à redresser la fortune de l'Annam, vous élaborâtes en stratège consommé votre plan de défaite de l'énemi. Les usages de nos deux pays ont beau être différents, nos coeurs ne l'étaient pas, unis qu'ils étaient par la plus solide amitié."
↑ A Vietnamese Royal Exile in Japan by My-Van Tran, Tran My-Van, p.16
↑ "กล่าวกันว่าเจ้าชายกั๋ญทิวงคตด้วยพระโรคหัดขณะมีพระชนมายุ 21 พรรษา แต่พวกหมอสอนศาสนารายงานว่าพระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ด้วยยาพิษ" (Prince Canh is said to have died from the measles at the age of twenty-one. However, French missionaries reported that he had been poisoned.) ใน Colonialism by Philip Wolny, p.45
